Okna skrzynkowe – ich rola w historii budownictwa

Okna skrzynkowe można spotkać najczęściej w starym budownictwie, a ich konstrukcja zdecydowanie odbiega od formy produkowanych obecnie okien jednoramowych. W przypadku okien skrzynkowych można przede wszystkim mówić o tym, że ich rama została rozbudowana na zasadzie skrzynki i składa się z dwóch oddzielnych ram okiennych.

Okna skrzynkowe a historia budownictwa

Historia okien skrzynkowych sięga co najmniej kilkuset lat, ponieważ cieśle i stolarze montowali je nie tylko w szlacheckich dworach, ale także – wraz z rozwojem miast – w miejskich kamienicach. Okna skrzynkowe znalazły również zastosowanie w wiejskich domkach czy chałupach. Najczęściej były wykonywane z drewna, a ich popularność nie zmniejsza się. Przeciwnie. W czasie rekonstrukcji zabytkowych obiektów – zgodnie z nakazem konserwatorów – istnieje konieczność zastosowania okien skrzynkowych.

Czym wyróżniają się okna skrzynkowe?

Okna skrzynkowe charakteryzują się przede wszystkim tym, że posiadają dwie ramy okienne – zewnętrzną i wewnętrzną. Współcześnie – w celu nadania oknom swoistego charakteru – łączy się tradycyjne konstrukcje z nowoczesnymi modelami, co daje niezwykle oryginalne efekty. Dzięki takiej konstrukcji z jednej strony można zachować dotychczasowe wymiary okien skrzynkowych, z drugiej natomiast odtworzyć zabytkowe ozdoby. Wykorzystując współczesne elementy, takie jak okucia, zawiasy czy zamki, można zapewnić komfort użytkowania tych okien. Jednocześnie warto podkreślić, że zostają zachowane wymagania dotyczące izolacji termicznej. Okna skrzynkowe doskonale podkreślają zabytkowe elewacje i pierwowzory stolarki okiennej.